Dit
reisverslag bestaat uit twee delen:
1. Algemene informatie over Birma /
Myanmar
2. Dagboek: verslag van de belevenissen van
elke dag.
Zie
verder ook nog:
5. de reisdata en statistieken
6.
de verwijzingen en bronnen van onze informatie
1. Algemene info over Birma / Myanmar en de reiservaringen.
Birma
grenst aan China, Laos, Thailand, de Andaman zee, de golf van Bengalen,
Bangladesh en India.
Sinds
een paar jaar is de naam van het land gewijzigd in Myanmar, maar de oude naam
Birma wordt nog overal ter wereld gebruikt.
Birma
is groter dan het grootste Europees land. Van noord tot zuid is het meer dan
2000 km lang.
Onze
persoonlijke gids heet Khin Khin Shwe (roepnaam: MaLay)
Zij
is 42 jaar en was tot in 1995 lerares fysica. Daarna is ze voor de regering
gaan werken, eerst om het toerisme in de Kachin staat te bevorderen. Daarna heeft ze individuele toeristen en
groepen bezoekers begeleid in heel Birma.
Ze spreekt Kachin, Birmees, Engels en Spaans.
Meestal
werkt ze dus voor officiële reisbureaus, de klanten komen meestal uit US,
Canada of Spanje.
Ze
is zeer diepgelovig boeddhist en bidt minstens 5 keer per dag heel intens,
vooral voor haar en onze "peace in mind".
Tot
in 1995, toen ze nog lerares was, gaf ze 's avonds les in volksdansen van de
Kachin en Shan staat. Nu werkt ze elke avond aan een boek over de cultuur van
de Kachin.
Ze
is afkomstig van Myikyina (in de Kachin staat tussen China en India), haar
moeder woont daar nog. Haar zus en nicht wonen net zoals zij in Yangon. U Tun Tun, haar vader is drie jaar geleden
overleden aan kanker. Haar moeder heet Daw Khin May. (Daw = mevrouw, Khin =
born on a Monday) Er zijn geen familienamen in Birma, enkel maar voornamen. Khin Khin Schwe is heel extrovert en vertelt
voluit over haar familie.
Enkel
reisbureau's van de regering mogen in bepaalde regio’s binnen. Ons reisbureau is het eerste 100% privé
bureau dat tot hier toe een permit gekregen heeft om (met ons) naar KyengTong
(gouden driehoek) en naar de Rakhine staat (golf v. Bengalen) te reizen. Vanwege de voortdurende schermutselingen met
smokkelaars mag je enkel per vliegtuig naar KyengTong reizen.
Bijna
alle reisbureau's gaan enkel maar naar Yangon, Pagan, Mandalay en Inle
(centraal Birma). Buiten die streek in centraal Birma kom je maar zelden
westerlingen tegen. Ten noorden van
Myitkyna in de Kachin state of ten
zuiden van Ye in de Kayin of Mon state mogen geen toeristen komen.
Er
zijn heel veel controleposten en tolwegen in Birma. Soms moet er betaald
worden, soms moet enkel je paspoort getoond worden, soms moet er een donatie
gedaan worden.
Bij
alle binnenlandse vluchten in Birma worden de namen en paspoortnummers van alle
buitenlandse passagiers op lijsten genoteerd. Op die manier wordt nagegaan waar
elke buitenlander zich in het land bevindt.
In
september van 2003 zijn alle banken in Myanmar gesloten. Geen creditcards, geen
travelerchecks, geen ATM, niks, enkel cash Kyat of USD. 1 USD = 900 Kyat op de zwarte markt. Om een drankje te betalen heb je al snel een
dik pak papier geld nodig.
In
Myanmar rijdt men sinds 1962 rechts van de weg. Nochtans hebben alle auto’s,
ook nieuwe, het stuur ook aan de rechterkant!
Heel gevaarlijk bij het inhalen!
In
Birma / Myanmar zijn er drie seizoenen: koud-, warm- en regenseizoen. Het wordt er heel snel licht en donker. Om
5:30 uur wordt het plots licht. Rond 18 uur is het binnen de vijf minuten
pikdonker.
Birma
heeft het grootste gesloten-dek regenwoud van Azië. Er leven nog heel zeldzame
diersoorten: wilde olifanten, gaurs, yaks, tijgers, luipaarden, thamins, beren,
apen, krokodillen, pythons,… Diep in
het oerwoud groeien orcideeën en zeer zeldzame en kostbare Chi Swe paddestoelen
die met helikopters naar China en Japan gesmokkeld worden.
Alle
vrouwen dragen een longhi, bijna alle mannen dragen een "paso" (een
omslagrok). Geen jeans of t-shirts.
Bijna
alle vrouwen in Birma gebruiken tanaka op hun wangen. Tanaka is een gele stof
die uit de schors van de tanakboom komt.
Een heel raar zicht, direct na de aankomst in Birma stond ik er
stomverbaasd naar te kijken. Sommige vrouwen maken hun aangezicht helemaal
geel, andere maken een tekening op hun wangen met de gele kleurstof. Heel typisch voor Birma.
De
mensen zijn extreem vriendelijk en behulpzaam. Bijna iedereen is praktiserend
boeddhist. Er zijn overal boeddhistische monniken in hun typische okerkleurige
mantel.
Overal
zie je mensen bidden: in tempels, pagodes, maar ook op straat, thuis of in winkels.
Heel
veel mensen dragen nog een paso of longhi met kleurdesigns volgens de stam
waartoe ze behoren.
De
toeristen worden in Birma beter dan koningen behandeld. We mogen zelf geen
valiezen dragen of deuren opendoen. Op
plaatsen waar geen airco is, staat er de hele tijd iemand met een waaier naast
ons om ons koelte toe te wuiven. In
hotels of restaurants staat er altijd iemand klaar om te zien of we iets nodig
hebben.
De
gids eet met ons aan tafel, de chauffeur moet buiten wachten. Dat zijn de plaatselijke gewoontes, we
moeten die respecteren.
In
restaurants of hotels is er meestal vijf keer meer personeel dan gasten.
Vanwege
de SARS perikelen is het toerisme in Zuidoost - Azië teruggevallen tot minder
dan 20 %. De reisbureaus,
hoteluitbaters, souvenirverkopers en iedereen die leeft van het toerisme heeft
het heel moeilijk om te overleven.
Iedereen
in Myanmar heeft meer dan voldoende te eten. Er is geen honger in Myanmar.
Maar
verder zijn de mensen heel arm, veel armer dan in Thailand of in China. Echt
niet te vergelijken.
Er
wordt hier gewerkt met heel primitieve middelen. Soms waan je je in een film
over de middeleeuwen hier. Het straatbeeld ziet er uit zoals bij ons in de
jaren 1500.
Er
lopen koeien, waterbuffels, paarden, geiten, ganzen en schapen over
straat. In sommige steden gebeurt het
personenvervoer met paarden en postkoetsen. Op het platteland vervoert men
lasten met karren, getrokken door twee ossen.
De
wegen zijn in Birma in heel slechte staat. Vele wegen, ook in de dorpen zijn
niet verhard.
Wegen
worden aangelegd zonder machines. Er worden dikke stenen uit de rotsen gehakt,
tot kleinere steentjes geklopt, op het hoofd in manden vervoerd en daarna
uitgestort over de grond. Soms komt er nog een laagje pek over. De vaten worden
met een houtvuur warm gestookt, de hete pek wordt met een metalen gieter over
de stenen uitgegoten.
Op
het platteland dragen de vrouwen soms grote lasten op het hoofd. De mensen glimlachen voortdurend en zien er
heel gelukkig uit. De tijd is hier
blijven stilstaan.
Het
verkeer is, net zoals in heel ZO Azië, chaotisch. De verkeerslichten (in Yangon
en Mandalay) staan achter het kruispunt.
Wegmarkeringen, verkeersborden of wegwijzers zijn er bijna niet. Zebrapaden of een volle witte lijn op de weg
worden straal genegeerd. De auto's
komen bijna allemaal uit Japan. Bussen komen uit China. Alle verkeersmiddelen
zijn heel oud en tot op de draad versleten.
In
Birma worden er gemiddeld 5 kinderen per gezin geboren, in de steden minder,
bij de bergstammen meer.
China
is het enige land dat Birma officieel helpt. Alle andere (ontwikkelings-)hulp
voor Birma is privé-initiatief.
Er
zijn in Birma geen officiële geboorte, huwelijks of overlijdensregisters.
Huwelijken
worden volgens de oude tradities afgesloten. Bijna alle huwelijken in Birma
worden door de ouders gearrangeerd als de kinderen nog jong zijn.
Respect
voor ouders en familie is van het allergrootste belang. Er is een welbepaalde
rangorde waarin men respect moet tonen. Mannen genieten meer respect dan
vrouwen, ouderen meer dan jongeren. Men moet meer respect tonen voor zijn
moeder dan voor zijn oudste broer. Het
tonen van respect doet men door te buigen wanneer men voor iemand van hogere
respect -rang doorloopt, of door de volgorde van bediening van voedsel en drank
aan tafel. In Yangon en centraal Birma is de traditie wat aan het verwateren,
maar in de Shan staat wordt de rangorde nog steeds heel strikt gerespecteerd.
Myanmar
is rijk aan natuurlijke grondstoffen.
Men
heeft er goud in de rivierbeddingen, zilver in de mijnen en petroleum in de
ondergrond.
Er
wordt katoen, aardappelen, koffie en tropische bloemen en planten geteeld en er
worden zijderupsen gekweekt. In het zuiden zijn er plantages met
rubberbomen. Maar bijna niets van dat
alles wordt gebruikt voor export.
Slechts 15 % van de landbouwgrond wordt effectief gebruikt. De rest ligt
braak.
Politiek
is in Birma een precair gespreksonderwerp omdat je nooit weet wie je voor je
hebt.
In
de steden en langs de hoofdwegen zijn de militairen duidelijk zichtbaar
aanwezig.
Communicatie
is een ramp in Birma:
Geen
enkele GSM provider ter wereld kan in Birma / Myanmar roaming aanbieden.
Een
locale SIM kaart kost 5200 USD (5000 EUR). Niet te doen dus. Enkel de
miljonairs of regeringsambtenaren hebben een GSM.
Het
internet in Birma / Myanmar heeft geen directe link met de rest van de wereld.
Internet
is in Birma in feite lokaal intranet via de server van de staat. Enkel met een
speciale toelating kun je een internetverbinding buiten het land maken. Maar
dan nog zijn niet alle websites toegankelijk. Yahoo of Lycos zijn niet
bereikbaar. Google werkt wel. Mijn eigen website is bereikbaar.
In
het Nadi hotel in Mandalay, in het Princess hotel in KyengTong en in het Noble
hotel in Sittwe heb ik via de telefoon van het hotel en de modem van mijn
laptop geprobeerd om in te bellen naar een GRIC nummer in Bangkok of
Chengdu. Telkens wanneer de modem zijn
handshake gedaan had, werd de verbinding afgebroken en werd de lijn voor een half
uur op bezet gezet. Geen GSM en geen
e-mail dus.
Het
eten in Birma is heel lekker, een beetje zoals de Zuid-Chinese keuken. In Birma eet men met stokjes zoals in China,
behalve op het platteland, daar eet men met de handen. In de restaurants wordt ons meestal een vork
en een lepel aangeboden, net zoals in Thailand. De hygiëne in de plaatselijke
eetgelegenheden kan nog wat verbeterd worden.
References & acknowledgements:
SAM Family Guide Service, Licenced Trekking Guides,
North of the Market, Pyihtaungsu Road Kalaw Myanmar Phone: + 95 81 50237
He was our source of information for the Kalaw and Aungban area, the way of life of the Danu, Taung Yoe, Palang and other tribes NW of Aungban and Kalaw.
Ko
Win Phe was our guide to the tribes in the area NW of KyengTong. He
was our source of information for the culture of the Akha, Ann and Khun tribes.
Ko Win Phe can be contacted via the Princess Hotel in KyangTong:
21, Zay Dan Kalay Road, Kyaing Tong, Eastern Shan State Tel: + 95 84 21319, 2159 Fax: + 95 84 21159
Msgr
Mario Martu, Vicar General & Procurator, Kyaing Tong E.S.S.
Myanmar Phone: + 95 84 22015
was our source of information about the history and current status of the Roman Catholic Church in Myanmar.
All
other information is originating from Khin Khin Shwe
(MaLay) our guide trough Myanmar
Khin Khin Shwe, licenced tour Guide 77/91 Sule Pagoda Road Myanmar Travels & Tours, Ministry of Hotels & Tourism, Yangon, Myanmar Phone: + 95 1 3742281 e-mail mtt.mht@mptmail.net.mm
__________________________________________________________
Dirk
Bleyer, freier Fotojournalist und Reiseerzähler, has, just like we, made a
trekking with Sam Family Guide Service to the tribes in the Kalaw
en AungBan area: http://www.dirk-bleyer.de/burma.htm
Henk de Jong
Nepal and Burma (Myanmar): http://www.hsdejong.nl/burma/